Rock Hard Festival : 1η μέρα (12/9 - Τεχνόπολη)

Hammerfall - OverKill - Inner Wish - Cobra Spell - Ganzi Gun

Μετά από χρόνια παρουσίας ως μεταλλικό έντυπο ενημέρωσης, το RockHard αποφάσισε πως έφτασε η ώρα ν’ αποκτήσει το δικό του metal fest, φιλοδοξώντας να ενταχθεί στη λίστα των φεστιβαλικών θεσμών της χώρας όπως το Rockwave, το Release και το Ejekt. Και μπορώ να πω πως η πρώτη απόπειρα στέφθηκε από επιτυχία, μιας που η προσέλευση του κόσμου, ειδικά τη 2η μέρα, ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Πάμε όμως να αποδομήσουμε αυτό το – όπως αποδείχθηκε – διήμερο μεταλλικής πόρωσης.

1η μέρα – Παρασκευή 12/9, Πολυχώρος Γκάζι

Φτάνω στο Γκάζι αργοπορημένα γύρω στις 6:40 και, κατευθυνόμενος προς την είσοδο του φεστιβάλ, παρατηρώ μεγάλη ουρά κόσμου να περιμένει να μπει, ενώ έχει ήδη ξεκινήσει η πρώτη μπάντα, οι Ganzi Gun, με αποτέλεσμα να χάσω το μισό set των παιδιών. Ξενέρωσα λίγο, σκεπτόμενος ότι αυτό το μικρό φάουλ στη διοργάνωση δεν είναι και η καλύτερη εικόνα που μπορεί να δώσει ένα πρωτοεμφανιζόμενο φεστιβάλ. Anyway, με τα πολλά μπήκα στο συναυλιακό χώρο και ευτυχώς τους πρόλαβα στα μισά, καμαρώνοντας παράλληλα τον τραγουδιστή, που τυχαίνει να είναι κολλητός μου. Παρά τη ζέστη που ακόμα βάραγε αλύπητα (απόγευμα Σεπτεμβρίου, αφού), τα παιδιά απέδωσαν άψογα το groovy metal τους.

Συνέχεια με τις Ισπανίδες Cobra Spell και, όσο αδιάφορο και κλισέ ακουγόταν το hard’n’heavy τους, άλλο τόσο ενδιαφέρουσα σκηνική παρουσία είχαν, με τα προκλητικά outfits (αχ, αυτή η μπασίστρια με το μίνι και το διχτυωτό!!!!) και τις sexy ναζιάρικες πόζες. For the record, πολύ καλή και η πρώην κιθαρίστρια του ελβετικού γυναικείου συγκροτήματος Burning Witches που τις πλαισίωνε.

Οι Ισπανίδες έδωσαν τη σκυτάλη στη μοναδική ελληνική παρουσία της ημέρας, την κλασική πλέον heavy/power μπάντα InnerWish. Καλοπροβαρισμένοι και πιο δεμένοι κι απ’ τον γόρδιο δεσμό, απέδωσαν τα μέγιστα. Αν και ο ήχος δεν ήταν ο καλύτερος σύμμαχός τους, δεν πτοήθηκαν· όντας κεφάτοι και ορεξάτοι, delivered the goods στο maximum.

Οι Νεοϋορκέζοι Overkill που ακολούθησαν δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας που 40+ χρόνια τώρα είναι απ’ τις πιο κλασικές, σεβαστές και αειθαλείς speed/thrash μπάντες με αδιάλειπτη δισκογραφική παρουσία. Περίμενα με ανυπομονησία να τους ξαναδώ 21 χρόνια μετά από εκείνη την αξέχαστη συναυλία τους στο Ρόδον με Destruction, όπου άφησαν καμένη γη πίσω τους. Η τωρινή τους εμφάνιση δε θα μπορούσε να ήταν τίποτα άλλο από ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΗ!!! Ξεκίνημα με Scorched απ’ το τελευταίο τους ομώνυμο album, δίνοντας το έναυσμα για ξέφρενο thrash πανηγύρι! Back to the roots με το Rotten to the Core να βάζει φωτιά στο Γκάζι και, μ’ έναν ήχο αλυσοπρίονο, η θεριζοαλωνιστική μηχανή που ακούει στο όνομα Overkill κάλυψε σχεδόν όλο το εύρος της δισκογραφίας τους, μην αφήνοντας κανέναν παραπονεμένο. Οι old school metalheads αφηνίαζαν στο άκουσμα των Deny the Cross (ΓΚΑΒΛΑ), Hello from the Gutter, Elimination και In Union We Stand (ΥΜΝΟΣ). Έκλεισαν θριαμβευτικά με την κλασική τους διασκευή σε Subhumans, το Fuck You, και γκάριζαν ακόμα και οι κολόνες του Πολυχώρου!

Μετά απ’ αυτόν τον thrash οδοστρωτήρα, τι άλλο να δεις; Δεν είναι τυχαίο που πολλοί έφυγαν μετά τους Overkill. Παρ’ όλα αυτά, οι Σουηδοί πρωτοπόροι του New Wave of Traditional Heavy Metal, Hammerfall, δε μάσησαν και βγήκαν ορεξάτοι και κεφάτοι, λες και γύρισαν απ’ του Βερόπουλου. Με αέρα μεγάλης μπάντας πλέον εδώ και χρόνια και μ’ έναν πολύ καλό ήχο, μας πέταγαν τους μεταλλικούς τους ύμνους τον έναν μετά τον άλλον… Avenge the Fallen, Heeding the Call, Hammer of Dawn, Blood Bound, Renegade, Let the Hammer Fall, Hammer High και δε συμμαζεύεται· το Γκάζι δονούνταν πάνω-κάτω! Έκλεισαν με Sweden Rock και καπάκι Hearts on Fire στο encore. Σφιχτοδεμένη μπάντα, 100% επαγγελματίες, έχοντας οργώσει όλα τα μεγάλα metal fests της υφηλίου, οι Hammerfall ακόμα βροντοφωνάζουν ΠΑΡΩΝ, κρατώντας το σφυρί ψηλά! Μόνο παράπονο και προς έκπληξή μου, που δεν έπαιξαν τίποτα απ’ το 1ο και καλύτερο, αξεπέραστο, ιστορικό τους album Glory to the Brave… λεπτομέρειες θα μου πεις, αφού κοινό και μπάντα το καταχάρηκαν!